40 dni po Zmartwychwstaniu Chrystusa w Kościele obchodzimy uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Tym samym wyznajemy wiarę, że Jezus Chrystus po swojej męce, która przyniosła światu odkupienie, zasiada po prawicy Boga Ojca, jednocześnie wynosząc naturę człowieka do godności nieba.

Przekazy ewangeliczne są zgodne co do tego, że Jezus Chrystus po czterdziestu dniach od swojego Zmartwychwstania z ciałem i duszą wstąpił do nieba. Tradycja Kościoła katolickiego we Wniebowstąpieniu Pańskim widzi nie tylko dopełnienie dzieła krzyża, ale również wyniesienie natury ludzkiej ponad wszystkie stworzenia.

- Zmartwychwstanie Pańskie jest naszą nadzieją. Wniebowstąpienie zaś jest naszym uwielbieniem. W dzień swego narodzenia Pan dał świadectwo, że jest prawdziwym człowiekiem. W dzień swego Wniebowstąpienia dał świadectwo, że jest Bogiem prawdziwym. Po grobie - niebo, po krzyżu - tron. W poczet nieśmiertelnych zostaje wprowadzona natura śmiertelna. Na tron niebieski zostaje posadzone ziemskie ciało - tak mówił w IV wieku św. Augustyn.

Chrześcijanie od najdawniejszych czasów otaczali czcią i kultem miejsce na Górze Oliwnej, gdzie na kamieniu, wedle tradycji, Jezus pozostawił ślady swoich stóp, zanim wzniósł się do nieba. Pod koniec IV wieku wzniesiono tu rotundę, obok której później zbudowano klasztor. W XII wieku krzyżowcy zbudowali ośmioboczną świątynię z kopułą otwartą ku niebu i ufortyfikowany klasztor. W końcu XII wieku chrześcijańska świątynia zastała zamieniona na meczet i do dzisiaj pozostaje w rękach muzułmańskich, jednak nie jako czynny meczet, ale jako obiekt muzealny, który można zwiedzać. Nie uległ on zniszczeniu, zachowując podstawowe rysy budowli krzyżowców, zapewne z tego powodu, że muzułmanie utrzymują wiarę we Wniebowstąpienie Jezusa jako proroka, który poprzedził Mahometa. Na mocy dekretu sułtana z XIX wieku Kościół rzymskokatolicki może obchodzić uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego w tym historycznym sanktuarium.

Pierwotnie Kościół świętował Wniebowstąpienie Pana Jezusa razem z tajemnicą Zesłania Ducha Świętego. Rozdzielenie tych świąt nastąpiło około 370 roku, czego świadkiem jest św. Augustyn. Dziś z racji duszpasterskich w wielu krajach, w tym również w Polsce, Wniebowstąpienie świętuje się kilka dni później. Uroczystość została przeniesiona na przedostatnią niedzielę wielkanocną, zamiast czwartku 40 dni po Wielkanocy.

W tym dniu z wystroju kościołów usuwa się symboliczną figurę Chrystusa zmartwychwstałego. Dawniej w niektórych częściach Polski, dopełniano tradycji "topienia diabła". Kukła zrobiona ze słomy i szmat była okładana kijami i rózgami, a potem ku uciesze wszystkich topiona w wodach najbliższej rzeki.

"Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo?

Po tych słowach uniósł się w ich obecności
w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.
Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego,
jak wstępował do nieba, przystąpili do nich
dwaj mężowie w białych szatach.
I rzekli: "Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie
i wpatrujecie się w niebo?
Ten Jezus, wzięty od was do nieba,
przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go
wstępującego do nieba".
(Dz 1,9-11)

Wśród pierwszych chrześcijan było żywe oczekiwanie
na powrót Pana Jezusa. Żyli pragnieniem
spotkania z Nim, wyczekiwali Jego przyjścia.
Czy my dziś jeszcze chcemy, by Pan Jezus
wrócił? Czy jesteśmy gotowi na Jego powrót? Jezus
zachęcał nas, by uczniowie byli czujni i gotowi na
Jego powtórne przyjście.
Jezus również dziś przypomina każdemu
z nas: "Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone
pochodnie! A wy [bądźcie] podobni do ludzi,
oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej
powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie
i zakołacze. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie,
której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie"
(Łk 12,25-36,40).

Panie Jezu, daj nam łaskę
bliskiej relacji z Tobą,
byśmy z radością oczekiwali
na Twoje ponowne przyjście na Ziemię.

1x Ojcze nasz, 10x Zdrowaś Maryjo, 1x Chwała Ojcu, O mój Jezu...